Πολύ μου λείπει ο πατέρας μου αυτές τις μέρες.

Και την 11η Σεπτέμβρη είχα νιώσει πάλι αυτού του είδους αυτή την έλλειψη. Να ζούσε ο μακαρίτης ο φιλόσοφος να ερμηνεύσει τα σημεία των καιρών και να μιλήσει για τους εσπαρμένους «στρατηγούς» άνεμους και τις θεριζόμενες θύελλες. Πολύ μου λείπει ο πατέρας μου.
*****Βλέπεις, είναι και τέτοιες αγριευτικές μέρες, επικέντρωσης στο ουσιαστικό και το μάταιο, το αληθινό και το ψεύτικο που μοιραία γυρνάς σε θεμελιώδη μεγέθη στη ζωή σου, στη ζωή του καθενός. Η οικογένεια, ας πούμε.
*****Βέβαια, μάλλον πρέπει να θεωρούμαι τυχερή, τηρουμένων των αναλογιών. Και ο πατέρας μου επίσης, εφόσον, όπως από αρχαιοτάτων είναι το σωστό, σε καιρούς ειρήνης και δημοκρατίας, τα παιδιά «θάβουν» τους γονείς.
*****Την 9η Δεκέμβρη δεν έγινε έτσι. Στις 9 Δεκέμβρη του 2008, η οικογένεια Γρηγοροπούλου, αποχαιρέτησε τον δεκαπεντάχρονο Αλέξη της (που έγινε, μας). Κι ένας θεός ξέρει πόσο μεγάλο ψέμα είναι ότι ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές.
*****Μα πως; Ειρήνη και δημοκρατία δεν έχουμε;
*****Εξαρτάται. Αν έχεις σωστό «timing». Αν είσαι εκεί που πρέπει την κατάλληλη ώρα. Γιατί κάπου γύρω στις 9 το Σαββατόβραδο στα Εξάρχεια…η Δημοκρατία είχε ρεπό. Ήταν «κακιά ώρα». «Μεμονωμένη»…
*****Μετά έχασε η ειρήνη το «timing».
*****Το μέτρο είχε χαθεί από καιρό τώρα. «Από ψηλά». Επιδεικτική αδιαφορία, σκάνδαλα, διαφθορά, …
*****Η ατμόσφαιρα άρχισε σιγά σιγά να μυρίζει μπαρούτι, o «ατυχής εξοστρακισμός» άναψε το φιτίλι!
*****Τώρα η ατμόσφαιρα μυρίζει χημικά και δακρυγόνα.
*****Και χάθηκε το μέτρο και «στα χαμηλά».
*****Τώρα όλοι ρίχνουν σε όλους, τις ευθύνες και τη μη ανάληψη τους. Αρχικά, οι «γνωστοί ψηλά» στους «γνωστούς αγνώστους χαμηλά».Οι «οι μονάδες με δείχνουν πιο ψηλά» στους «κατρακυλάω χαμηλά» κι εκείνοι ανταπαντούν πως συνέβη και σε αυτούς που «κάποτε ήτανε ψηλά». Παράλληλα, οι δυο εκπρόσωποι των γνωστών «χαμηλά», αλληλοκατηγορούνται ποιος είναι πιο κοντά στους «χαμηλά» και ποιος χαϊδεύει τους «γνωστούς-αγνώστους χαμηλά».
*****Εν τω μεταξύ, πιτσιρίκια σέρνονται και ξυλοκοπούνται (α έχει και τα καλά της η τουβούλα, το είδαμε με τα μάτια μας), οικογένειες εργαζομένων μένουν στο δρόμο χριστουγεννιάτικα, ιδρύματα, πνευματικοί μας δημόσιοι θησαυροί τη γλιτώνουν κυριολεκτικά στο παρά πέντε (βλέπε Εθνική Βιβλιοθήκη ή Αρχαιολογικό Μουσείο).
*****Άγριες μέρες.
*****Και νύχτες.
*****Μα πως; Δεν έχουμε ειρήνη και δημοκρατία;
*****Έσπασε η τζαμαρίας της Δημοκρατίας, είπε ο Λάκης που μάλλον άλλα θα είχε προγραμματίσει για την εκπομπή επιστροφή του και άλλα τώρα θα μας πει, μπας και ιδρώσει κάνα αυτί. Στην Ελλάδα βιώνουν ένα ιδιόρρυθμο εμφύλιο μας ξεφωνίζουν οι (μην ανοίξω το στόμα μου) ξένες του βούλες.
*****Η δικιά μας του βούλα ακόμα δεν το έχει ξεκαθαρίσει ακόμη. Έχει πάλι σηκώσει το δάκτυλο και το κουνάει δασκαλίστικα και βέβαια πέφτει από τα σύννεφα και απαιτεί το μαχαίρι να μπει στο κόκαλο, στο μεταξύ «πανελίζεται» αδιάκοπα και βέβαια δίνει το απαραίτητο διαφημιστικό «μπρέικ».
*****Ευτυχώς που σεβάστηκαν την κηδεία και δεν είδαμε κανένα αποκλειστικό πλάνο.
*****Σεβασμός, αυτό είναι το κλειδί. Να σεβαστεί το κράτος, να σεβαστεί ο πολίτης. Γιατί ένα κράτος που σέβεται, γεννά έναν πολίτη με αυτοσεβασμό που με τη σειρά του θα επιλέξει μια κυβέρνηση που θα τον σεβαστεί. Δεν μπορούμε να μηδενίσουμε. Αλλά πρέπει να πάρουμε το μάθημα όλοι μας. Να προσπαθήσουμε εν τέλει.
*****Αλλιώς θα συνεχίσουμε να σπέρνουμε ανέμους και να θερίζουμε θύελλες όλοι μας.

Τι λες κι εσύ πατέρα;
Χαιρετίσματα στον Αλέξη.
Πες του, πως θα το παλέψουμε για χάρη του.